Someren, Ospeldijk en Meijel

Een hoogveengebied, ontstaan op een zanderige vlakte met daaronder ondoordringbare kleilagen. Daardoor stagneerde het regenwater en vormde zich veenmosveen in het gebied. Nu vormt De Peel een natuurgebied met vele bossen, heidevelden en veenplassen. Vroeger besloeg het hoogveenmoeras, waar Nationaal Park De Groote Peel een overblijfsel van is, zo’n 30.000 hectare. Het grootste deel van dit hoogveengebied verdween door turfwinning en de ontginning van landbouwgrond, maar de 4.000 hectare die intact bleef, behield zijn natuurlijke ruigheid. Ongeveer een derde van die oppervlakte bestaat uit De Groote Peel. De natuurlijke waarde van De Groote Peel wordt versterkt door de sporen die de turfwinning heeft achtergelaten. Deze voegen niet alleen een cultuurhistorische dimensie toe, maar ook een landschappelijke: de natuur is gevarieerder geworden en er zijn grote waterplassen, kleine veenputjes en peelvaarten ontstaan. Deze trekken zeldzame vlinders en libellen, zoals het spiegeldikkopje en de venwitsnuitlibel naar De Groote Peel. Behalve veel gangbare planten, tref je in De Groote Peel natuurlijk ook specifieke hoogveenplanten aan. Veenmos, zonnedauw en lavendelheide zijn slechts enkele voorbeelden. Zeldzame vlinders en libellen, zoals het spiegeldikkopje en de venwitsnuitlibel komen op de combinatie van plantengroei en water af, terwijl bijzondere broedvogels, waaronder de geoorde fuut, de nachtzwaluw en de roerdomp zich verschuilen tussen het riet aan de oevers van het water of hun nesten bouwen in de bomen en struiken.